Trots op onze Belgische chocolade?
Chocolade is onze nationale trots en goed voor een uit de kluiten gewassen bedrijfssector. België is de tweede grootste exporteur van chocolade in de wereld. Maar op geëngageerde ‘bean-to-bar’-chocolatiers en fairtradespelers na, weten weinigen waar de cacao vandaan komt en in welke omstandigheden die geteeld werd. Is onze trots dan wel terecht?
Onze reputatie als chocoladeland hebben we te danken aan vorige generaties. Die zetten in op topkwaliteit. Maar als we kwalitatief de beste willen blijven, mogen we niet op onze lauweren rusten. Een productie die respect heeft voor milieu en mensenrechten is de uitdaging van vandaag. En daar dreigt België de boot te missen.
Nederland, Duitsland, Ivoorkust, Zwitserland en Ghana werkten al, met wisselend succes, aan nationale actieplannen en multi-stakeholderinitiatieven voor een duurzame cacaosector. Maar België liet de hele discussie over duurzaamheid in de cacaosector lange tijd aan zich voorbij gaan.
Tot juni 2018: Alexander De Croo, Minister voor Ontwikkelingssamenwerking, belooft een programma op te zetten voor de ‘Verduurzaming van de Belgische Chocoladesector’. Het lijkt er op dat België toch een actieve speler wil worden in het streven naar duurzaamheid van de chocoladesector. Het is echter nog onduidelijk welke vorm dit Belgische initiatief zal aannemen.
Maak ons trots op Belgische chocolade
Mensenrechten respecteren is een plicht, maar ook een kans voor een sector die in de toekomst nog wil bestaan
Oxfam-Wereldwinkels roept onze beleidsmakers op om het Belgische initiatief niet te beperken tot puur technische ingrepen die inzetten op de productiviteit, kwaliteit en diversificatie in de cacaosector. De Belgische chocoladesector moet werk maken van volledig transparante aanvoerketens, stabiele contracten met coöperaties, leefbare prijzen voor cacaoboeren en cacao uit agro-ecologische boomgaarden, zonder ontbossing. En willen we boeren uit de cyclus van extreme armoede halen, dan moeten we boeren ook een betere prijs betalen.
Om de chocoladesector duurzaam te maken mag de overheid niet zomaar de bal doorspelen naar het bedrijfsleven. Als wereldwijd vertakte sector, heeft de chocoladesector nood aan wetgeving rond mensenrechten en bedrijven. De Belgische overheid moet werk maken van een wetgevend kader dat bedrijven aansprakelijk maakt voor de schendingen van mensenrechten en milieuvernieling in complexe toeleveringsketens.
Oxfam-Wereldwinkels roept de Belgische overheid ook op om op Europees niveau mee te werken aan wetgeving voor de cacaosector en om het VN-verdrag voor mensenrechten en bedrijven te ondersteunen.
Aan de Belgische chocoladesector vraagt Oxfam-Wereldwinkels om niet te wachten op dwingende wetgeving, maar nu al werk te maken van volledig transparante aanvoerketens, stabiele contracten met coöperaties, leefbare prijzen voor cacaoboeren en cacao uit agro-ecologische boomgaarden, zonder ontbossing.
Alleen dan kunnen we als Belgen echt trots zijn op onze chocolade.
Noot: Belgische chocolade in een notendop
- België is de tweede grootste chocolade-exporteur ter wereld
- We produceren jaarlijks 650.000 ton chocolade
- De chocoladesector is jaarlijks goed voor 4 miljard euro
- België heeft 261 chocoladebedrijven waarvan 90% KMO’s
- De praline is een Belgische uitvinding
- De Belg eet gemiddeld 6 kg chocolade per jaar
- De grootste chocoladefabriek ter wereld staat in Wieze
- Ongeveer 1 op 10 cacaobonen passeert in België
90% van de Belgische chocoladebedrijven zijn verenigd onder de sectororganisatie Choprabisco. Om het merk ‘Belgische chocolade’ te beschermen zorgde Choprabisco in 2008 voor een ‘Belgische Chocoladecode’. In die code staat dat de laatste stap van het productieproces (het samenvoegen van de ingrediënten) in België moet gebeuren. Traceerbaarheid van ingrediënten en een duurzame productieketen horen niet bij de voorwaarden.